Karıncanın Hz İbrahim’in alevine su taşıması “duruş” ile ilişkilidir, sebepler dairesinde bir damla suyun ateşi söndüremeyeceği açıktır.
Yaşamın nihai analizindeki hesap “o an – duruş” ile ilişkilidir, yaşam olaylar ile ilgilenmez, hele ki “zaten” yaşamın hiç konusu değildir..
Günümüz insanının uğrunda en çok eğildiği kutsalı “güç” tür. Güç için verilen kavgalarda Hz İbrahim’in alevine su taşıyan karınca yoktur. Çünkü İbrahim’in idealini, adaletini ve samimiyetini temsil eden kimse yoktur.
Haksızlık karşısında en azıyla üzülebilmek bir erdemdir.. Karınca bilir ki, o bir damla suyu taşımazsa yanan İbrahim’e üzülmeye bile hakkı olmayacaktır..
Hiçbir şeyi unutmayan zaman akıp gider, duruşu ile insan kendi öyküsünü yazar sadece..
Samimi ve içten bir duruştur gerçek dua..
Hz İbrahim’e su taşıyan karıncanın duruşundaki samimiyettir koca alevi söndüren..
Ve samimiyettir tüm yaşamı onurlu kılan…
M. Sayarlıoğlu (9.8.2014)
