Dostum dediğim insanlar… 27.11.2011 (Saat: 18.15)
Dostum dediğim insanlar
Çıkın saklandığınız yerden
Mezar taşları kadar sessizsiniz
Bir o kadar hissiz
Kalleşçe yapılan kavganın
Ortasındaki bir insan çaresiz.
Ey dostum dediğim insanlar,
İnancınıza karşılık şeref bahşettikleriniz
Zorbalık yapsa bile,
Görmezden gelmek midir sizin temel öğretiniz.
—-
Hoşçakalın dostum dediğim insanlar,
Yüreğime kazınmış ihanet
Hoşçakal…
İnançlar üzerine taht kuranlar
Ve bu tahtta oturanlara köle olanlar..
Kendini taçlandıran ellere tükürenler,
Ve rahmet diye o tükürüğü yüzlerine gözlerine sürenler
Hoşçakalın…
Yüreği ihtirasla dolup taşarken
Erdemli olduğunu sananlar,
Siz de hoşçakalın…
Ve merhaba, hiç pörsümeyen umut..
Merhaba…
M. Sayarlıoğlu
Keşke hayat insana hüzünlü şiirler yazdırtmasa
Bilinmez ki
Hangisi çok acıtır
Şibli’ nin gülü mü
Zalimin kılıcı mı
Bi vefa dost mu
Amansız felek mi
Şibli’nin gülünü bilmeyene
Hallaç’ın feryadını işitemeyene
Herdem erdemli olduğunu zannedene
Gül ne gerek, vefa ne gerek…